ورود شما دوست عزیز به وبگاه شخصی این بنده حقیر را به یاری ضربه های روی یک صفحه کلید و چشمک زدن پیکسل های نمایشگر های مدرن امروزی و از بستر صفر و یک های شبکه های به هم تنیده ارتباطی فضای مجازی (!) به گرمی خوشامد می گویم. البته امیدوارم بتوان یک خوشامد گرم واقعی را به کمک این بستر مجازی ابراز نمود که اگر با فناوری کنونی به چنین خواسته ای هم نتوان رسید، امیدواریم به مدد رشد این فناوری در آینده نزدیک شاهد فراهم شدن چنین فضاهای ارتباطی در این بستر باشیم.این وبگاه محلی است که بنده حقیر در آن سعی می کنم فعالیت های خودم را در عرصه های مختلف معرفی و عرضه کنم وامیدوارم بتوانم از نظرات و توصیه های شما دوستان گرامی استفاده کنم تا بتوانم در حد بضاعتم به عنوان یک جوان ایرانی در این فضا فعالیت داشته باشم و به کمک شما دوستان عزیز و در کنار یکدیگر روز به روز از کاستی های یکدیگر بکاهیم و بر کمالات همدیگر بیافزاییم تا به ساختن خود بتوانیم ایرانمان را بهتر از قبل بسازیم.
در همین صفحه نخست وبگاه عرض می کنم که بنده حقیر کوچکتر از همه شما بزرگواران هستم و بسیار مشتاق یادگیری مهارت های مختلف زندگی از شما عزیزان هستم. نباید راه اندازی چنین وبگاه هایی حمل بر خود ستایی صاحب وبگاه شود، بلکه هدف حضور در فضای سایبری و استفاده از مزایای این محیط برای ایجاد فضاهای تعالی و رشد علمی و معنوی در راستای نشر افکار، نوشته و آثار مختلف و استفاده از نظرات عزیزان برای رفع نواقص و کاستی ها است. درحقیقت فضای سایبری می تواند محیطی را فراهم سازد که فارغ از دغدغه مسافت بین انسان ها و محدودیت های فیزیکی بتوان نظرات، افکار، ابهامات و سوالات خود را مطرح کنیم و در محیطی مناسب و فضایی دوستانه با مشورت و مطرح کردن نظرات و توصیه های مناسب زمینه ساز تعالی یکدگیر شویم.و در آخر اولین پست وبگاه این بنده حقیر من باب حسن ختام کلامی گرانبها از امام صادق(ع):
« در طلب علم باشید، و با فراگرفتن آن خود را أیضا با حِلْم و وقار زینت کنید! »
« تواضع کنید نسبت به شاگردانتان، و تواضع کنید نسبت به معلِّمانتان! و نبوده باشید علمای متکّبر مستکبر جبّار خودخواه، تا باطل شما غلبه کند و حقّ را از شما بزداید!»
امام(ع) اقتصار بر ترغیب و تحریض بر علم ننموده است بلکه تشویق فرموده تا خود را به صفت حلم و وقار زینت بخشید و حقّاً چه نصیحت دقیقی است، و چه تعلیم عالی مرتبه‌ای! زیرا علم تا مقرون با فروتنی نبوده باشد نه به خود انسان و نه به مردم سودی نمی‌بخشد. و در آن صورت مردم از صاحب تکبّر متنفّر می‌گردند؛ آنگاه جبروتیّت نفس، آن مقدار حقّی را که با انسان است از میان می‌برد.
به امید پیشرفت همه انسان ها و فتح قله های رسالت بشر به دست تک تک ما.
ارادتمند شما م. مهدی احمدیان
اگر چه خوانندگان عزیز و دوستان گرامی کتاب در این ۵ سالی که کتاب ((دست نوشته های شکست پلی تا موفقیت)) منتشر شده است لطف بسیاری به این کتاب داشته اشت و بنده را شرمنده کرده اند اما با این وجود این کتاب دارای نقایص عدیده ای به ویژه از لحاظ نگارشی و تایپی است.در سال ۱۳۹۱ با اینکه در گیر مطالعه کنکور کارشناسی ارشد بودم و اصلا فرصت بازبینی کتاب را نداشتم و می دانستم که هنوز کتاب دارای ایراداتی است، بنده مصر بودم که در همان سال کتاب را چاپ کنم چرا که هنوز در آن سال در اوج مشکلات و مسائل سخت زندگیم بودم که شاید سالها بعد شرح حالی از این وقایع را منتشر کنم.
در آن زمان در آغاز زندگی مستقل فکری که هر انسانی از گذار از دوره نوجوانی به جوانی دیر یا زود با آن رو به رو می شود در اوج دشواری هایی بودم که باتوجه به توان اندکم در ان سالهای برایم بسیار دشوار می نمود و تحمل آنها را نداشتم…مشکلاتی که روز به روز بیشتر مرا به سوی باتلاق نیستی و نابودی سوق می داد بعد از جست و جو و مطالعه بسیار در میان کتاب ها و سخنرانی ها حوزه موفقیت و روانشانسی و کند و کاو در سخنان حکیمانه بزرگان و انسان های موفق تاریخ بشریت حاصلی جز آشفته تر کردن دنیای ذهنم نصیب من نشد.همانطور که در کتاب هم گفته ام حرفهای قشنگ و پندآموزی که این کتاب ها و سخنرانی ها موج می زد در کنار همهی عظمتشان برایم اندکی غریبه بود، دوست داشتم علاوه بر اینکه پای صحبت انسانهای بزرگ بنشینم، کسی را پیدا کنم که قدری همدرد و همرنگ من باشد. متأسفانه و شاید هم خوشبختانه، خواسته یا ناخواسته ما انسانها بیشتر از اطرافیان، هم سن و سالها و جامعهی اطراف خود و کسانی که شرایط ما را دارند الگو میگیریم، شاید به این علّت که آنها برای ما قابل رؤیتاند،آنها برای ما ملموس تراند تا انسانهایی که فرسنگها از ما فاصله دارند.
جهت مشاهده ادامه مطلب به وب نوشت مراجعه کنید.
